Cu­ma gün­le­ri bu kö­şe­de kül­tür-sa­nat ya­zı­la­rı mı ka­le­me al­sam? Oku­duk­la­rı­mı, din­le­dik­le­ri­mi, gör­dük­le­ri­mi ve ta­nı­ğı ol­duk­la­rı­mı siz­le­re ak­tar­mak gü­zel ol­maz mı? Şöy­le…

Fa­zıl Say… Üze­rin­de ça­lış­tı­ğı ‘’­Ye­ni Şar­kı­la­r’­’ al­bü­mü­nü din­le­dim. Evi­ne gi­der­ken dü­şün­ce­liy­dim; çün­kü ‘’­İlk Şar­kı­la­r’­’ ha­ri­kay­dı ve Fa­zı­l’­ın bes­te­ci­li­ği­ni bu­nun üze­ri­ne çı­ka­rıp çı­ka­ra­ma­ya­ca­ğı ko­nu­sun­da te­red­düt­le­rim var­dı. Din­le­dim. İna­na­ma­dım. An­la­dım ki, Fa­zıl Say ken­diy­le ya­rı­şı­yor. Edip Can­se­ver, Tur­gut Uyar, Ce­mal Sü­re­ya, Na­zım Hik­met ve Hay­ya­m’­ın şi­ir­le­ri­ni Fa­zıl Sa­y’­ın ya­ra­tı­cı­lı­ğıy­la din­le­mek ola­ğa­nüs­tü. Mart ayın­da çı­ka­cak ‘’­Ye­ni Şar­kı­la­r’­’ hak­kın­da faz­la bil­gi ver­me­ye­yim; sür­priz­ler var.

yazının devamı..